Ongereddes is op pad na die ewige
verdoemenis. As iemand nie vir jou en vir my liefgehad het nie, dan was ons ook
nog op die verkeerde pad.
“Wees
aan niemand iets skuldig nie, behalwe om mekaar lief te hê; want hy wat 'n
ander liefhet, het die (Koninklike) wet vervul.” Rom 13:8
“Want dít: Jy mag nie egbreek nie, jy mag nie
doodslaan nie, jy mag nie steel nie, jy mag geen valse getuienis gee nie, jy
mag nie begeer nie, en watter ander gebod ook al, word in hierdie woord
saamgevat: Jy moet jou naaste liefhê soos jouself.” Rom 13:9
As jy jouself liefhet, respek het vir
jouself, vir jouself omgee voor God en die mens, dan sal jy nie egbreek,
doodslaan en dergelike dinge doen nie nie.
En weer ‘n keer: “Want die hele
(Koninklike) wet word vervul in een woord, naamlik: Jy moet jou naaste liefhê soos jouself.” Gal 5:14
Het jy jouself lief? Hoeveel het jy
jouself lief, ‘n bietjie of met jou hele hart? Kyk na die waarskuwing: “Maar as julle mekaar byt en opeet, pas op
dat julle nie die een deur die ander verteer word nie.” Gal. 5:15
Liefde is en bly die Groot Gebod.
Wandel in die ware liefde en daar sal nooit probleme wees nie. Die liefde, is
‘n Koninklike Wet: “As julle ewenwel die Koninklike wet volbring volgens die
Skrif: Jy moet jou naaste liefhê soos jouself – dan doen julle goed.” Jak 2:8
As ons nie onsself lief het nie, kan
ons nie ons naaste liefhê nie, nie mekaar liefhê nie, dan doen ons nie goed
nie.
Mense wat iewers in die lewe seergekry
het, sien soms net die veroordelende
taal in die Bybel raak. Hulle besluit dan verkeerdelik dat dit God se wil is
dat hulle sonder eerbied en liefde in die lewe behandel is.
Die euwel van ons tyd is persepsies en
wanpersepsies, pleks van feite. Met die korrekte lering verstaan hulle heelwat
later in die lewe dat God vir hulle lief is, dat hulle hulself moet liefhê. Dan
begryp hulle eers dat die nare ondervindinge van die verlede nie van God af
gekom het nie.
Daar is Christene wat onder die waan
verkeer dat alhoewel ons ander mense moet liefhê, dit verkeerd is om jouself
lief te hê. Hulle besef nie die een liefde gaan hand aan hand met die ander
liefde, wat dieselfde liefde is nie.
Die Bybel leer dat ons nederig moet
wees, maar om onsself te verkleineer is verkeerd.
Die wanbalans het in menige ouerhuis
ontstaan. As ‘n kind grootword in ‘n omgewing van kritiek, van verbale
mishandeling, van haat, van skande, dan sal so ‘n kind net so in sy volwasse
lewe optree. Die rede daarvoor is dat die kind in vrees lewe, vrees dat hy of
sy weer en weer kan seerkry. Hulle lewensstyl is een van voortdurende
selfbeskerming.
Jy voel bedreig deur diegene wat jou
juis opreg liefhet en opreg vir jou omgee, selfs onder jou huisgenote, vir jou
is dit te goed om waar te wees. Jy vertrou nie die vrede nie.
Tog vind jy dit vreemd dat elke keer
wanneer jy sulke opregte mense ‘n koue skouer gegee het, hulle selfs afgejak
het, lelike dinge vir hulle gesê het, dan loop jy dae aaneen en worstel, want
diep hier binne jou weet jy, jy het nie reg opgetree nie, maar o wee, om
verskoning te maak, te sê jy is jammer, is ‘n byna onoorkombare struikelblok.
Sommige mense beleef ‘n misverstand
oor wat berou is. Berou is nie perfeksie nie, maar ‘n verandering van rigting.
Die verlore seun het gedink hy doen reg. Sy berou het beteken dat hy van
rigting moes verander. Dit het beteken ‘n verandering van gedagte, ‘n
verandering van hart en ‘n verandering van rigting.
Wanneer ‘n mens omdraai, dan is daar
geen verwyte nie, geen oordele nie, net trane en blydskap.
“En toe hy nog ver was, het sy vader
hom gesien en innig jammer vir hom gevoel [liefde van vanuit die Vader se hart
gestraal vir sy seun] en gehardloop en hom omhels en hartlik gesoen. En die
seun sê vir hom: Vader, ek het gesondig teen die Hemel en voor u en ek is nie
meer werd om u seun genoem te word nie. Maar die vader sê vir sy diensknegte:
Bring die beste kleed en trek hom dit aan, en gee 'n ring vir sy hand en skoene
vir sy voete. En bring die vetgemaakte
kalf en slag dit, en laat ons eet en vrolik wees. (Hoekom?) Want hierdie seun
van my was dood en het weer lewendig geword; en hy was verlore en is gevind. En
hulle het begin vrolik word.” Hulle het ‘n partytjie, ‘n fees gehou.”
Maar alles is nie verlore nie. Daar is
steeds tyd om in wasdom te groei en te genees.
Andrew Wommack verduidelik dit so:
“Sommige mag dink, wel, toe ek die eerste keer aan God geglo het, toe het ek
geglo dat ek geheel en al vergewe was en gereinig is en alles was goed, maar
sedertdien het ek gesondig, ek het God weer gefaal.
“As jy gefaal het, het jy gefaal in
jou verstandelike en emosionele deel, maar jou gees het nie gesondig nie.
“Jou gees is geseël soos wat ‘n vrou
konfyt in ‘n fles plaas, kerswas oorgooi om dit lugdig te maak om alle
onsuiwerhede uit te hou en draai dit dan styf toe. God het jou verseël en sonde
kan nie jou gees binnedring nie.
Deel 3/3 vervolg
No comments:
Post a Comment